Historia | Strona główna | Zalety | Przepisy | Ciekawostki |
---|
Herbata zielona
Herbata zielona to jeden z najstarszych i najszlachetniejszych cudów natury.
Medycyna chińska i japońska już od wieków wykorzystuje jej prozdrowotne właściwości. Aby herbatę zieloną pozyskać herbaciane liście suszy się, nie poddając procesowi fermentacji, dzięki czemu pozostaje skarbnicą cennych związków organicznych, charakterystycznych dla świeżych liści.
Herbata zielona wpływa wzmacniająco na odporność organizmu, obniżenie ciśnienia tętniczego i poziomu cholesterolu we krwi. Wykazuje działanie oczyszczające, ponieważ zawarte w niej polifenole to silne antyoksydanty, usuwające z organizmu wolne rodniki. Jej spożywanie dodaje energii i pobudza wszystkie zmysły.
W naszym kraju, herbatę czarną spożywa się w bardzo dużych ilościach, choć najczęściej na stół trafiają bardzo nisko gatunkowe herbaty ekspresowe o wysokiej zawartości resztek herbacianych (miału, połamanych, pokruszonych mocno liści), często z dodatkami aromatów.
Herbata żółta
Nazywana „herbatą cesarską”, ponieważ zarezerwowana była przez wiele setek lat jedynie dla dworu cesarskiego oraz dla potrzeb niektórych ceremonii religijnych.Trudno dostępna i bardzo mało znana nie tylko w Polsce, ale i w Europie.
Herbaty żółte są grupą pośrednią między herbatami zielonymi a oolongami. Najbardziej przypominają one jednak najwyższej jakości herbaty zielone, ponieważ źdźbła gotowej żółtej herbaty mają ciemny kolor o zielonkawym lub żółtawym odcieniu, szczególnie wyraźnym na wewnętrznej części liścia, gdy jest on słabo zwinięty.
Ten rodzaj herbat produkowany jest tylko w Chinach, w bardzo małych ilościach, dlatego herbata żółta bywa obiektem poszukiwań koneserów z całego świata, osiąga też bardzo wysokie ceny na rynku.
Herbaty żółte zalicza się do herbat lekko fermentowanych. Liście żółtej herbaty poddaje się procesowi men dui, w którym ulegają fermentacji nieenzymatycznej. Poszczególne gatunki tej herbaty różnią się tylko momentem, w którym przeprowadza się proces men dui oraz stopniem fermentacji.
Napar z żółtej herbaty jest koloru bladożółtego, ma świeży, niezwykle przyjemny, można nawet powiedzieć pieszczotliwy smak, niezwykle miękki, o prawie nie wyczuwalnej cierpkości i subtelny, delikatny aromat.
Charakterystyczne jest to, że napar żółtej herbaty odbija się od ścianki porcelanowej filiżanki lub spodka bladoróżową barwą. Po tej właściwości łatwo jest odróżnić prawdziwą żółtą herbatę.
Dzięki specjalnemu procesowi produkcji herbata żółta ma w swoim smaku i aromacie lekką nutkę ciemnej czekolady i kawy. Nie zawiera ona jednak żadnych dodatków. Bardzo istotną częścią żółtej herbaty są patyczki - elementy liścia, nadające naparowi niepowtarzalny aromat.
Herbata biała
Biała herbata to najdroższy, najrzadziej spotykany i cieszący się największym uznaniem koneserów gatunek. Ten rodzaj herbaty wytwarzany jest głównie w Chinach. Jego produkcja jest limitowana, odbywa się według starej, chińskiej, rygorystycznie przestrzeganej metody.
O wyjątkowości tej herbaty może również świadczyć sposób przeprowadzania zbiorów, które odbywają się wczesną wiosną, gdy roślina budzi się ze snu zimowego. Uzyskuje się ją wyłącznie z pąków liści.
Herbaty białe zwane są inaczej herbatami lekko fermentowanymi dlatego, że stopień fermentacji wynosi jedynie około 10-15%. Obróbka jest bardzo prosta, zwraca się uwagę na to, aby nie uszkodzić delikatnych i młodych pędów. Dlatego poddaje się je jedynie procesowi więdnięcia i suszenia, natomiast nie praży się ich ani nie zwija.
Liście po przejściu przez etap suszenia w warunkach naturalnych mają srebrny odcień, widoczne są delikatne włoski (tzw. silver tips). Niektóre z nich, to tzw. białe herbaty pąkowe, nie zawierające w ogóle rozwiniętych liści, ale występują również białe herbaty liściowe, które wytwarzane są z pędów o jednym pąku i 2-3 rozwiniętych liściach. Ponieważ pąki nadają suchej herbacie szarobiały kolor, tę grupę herbat nazywa się „białymi”.
Napar białej herbaty o jasnej słomkowej barwie, odznacza się delikatnym smakiem o subtelnym aromacie. Dzięki zastosowaniu odpowiedniej technologii obróbki, ten rodzaj herbat nie traci nic ze swoich naturalnych właściwości podczas procesu produkcji.
Rodzaje
W wyborze rodzaju herbaty należy zawsze kierować się własnym smakiem i upodobaniami. W zależności od tego, jakiego rodzaju liści użyto do produkcji herbaty i jakim poddawano je procesom, napar będzie miał rozmaite właściwości, kolor, smak i aromat.
Keemun – herbata fermentowana o dużych, czarnych liściach. Daje jasny napar, ma delikatny aromat orchidei.
Fan-Jong – herbata aromatyzowana, ciemne liście dają jasny napar o malej zawartości garbnika.
Formosa Oolong – czerwona herbata z Tajwanu, daje napar o jasnej barwie i smaku dojrzałych brzoskwiń.
Kanoy – czarna herbata z Cejlonu, o małych liściach, która daje jasnozłoty napar.
Ceylon – wysokogórska herbat cejlońska, o wyrazistym aromacie i wysokiej jakości.
Assam – szlachetna herbata indyjska.
Orange pekoe – jeden z najlepszych rodzajów herbaty indyjskiej.
Darjeeling – indyjska czarna herbata, o ciężkim owocowym smaku. Przez smakoszy uważana za rarytas.
Earl Grey – aromatyzowana herbata o zapachu owoców bergamote (małe cytrusy).
Queen Mary – herbata indyjska, dająca ciemny napar, o zapachu kwiatu muszkatołowego.
Spice Tea – czarna herbata cejlońska, aromatyzowana przyprawami korzennymi.
Herbata zielona to jeden z najstarszych i najszlachetniejszych cudów natury.
Medycyna chińska i japońska już od wieków wykorzystuje jej prozdrowotne właściwości. Aby herbatę zieloną pozyskać herbaciane liście suszy się, nie poddając procesowi fermentacji, dzięki czemu pozostaje skarbnicą cennych związków organicznych, charakterystycznych dla świeżych liści.
Herbata zielona wpływa wzmacniająco na odporność organizmu, obniżenie ciśnienia tętniczego i poziomu cholesterolu we krwi. Wykazuje działanie oczyszczające, ponieważ zawarte w niej polifenole to silne antyoksydanty, usuwające z organizmu wolne rodniki. Jej spożywanie dodaje energii i pobudza wszystkie zmysły.
Herbata Czarna
Herbata czarna jest tak naprawdę odmianą herbaty zielonej. Otrzymuje się ją z prawie każdego rodzaju herbaty zielonej, poprzez poddanie jej procesowi pełnej fermentacji, co powoduje zmianę zabarwienia listków na brązowo. Jednoczesnej przemianie ulegają wszystkie składniki herbaty. Fermentacja powoduje, że garbniki zamieniają się w związki aromatyczne, zmniejsza się udział witaminy C oraz niektórych związków mineralnych.W naszym kraju, herbatę czarną spożywa się w bardzo dużych ilościach, choć najczęściej na stół trafiają bardzo nisko gatunkowe herbaty ekspresowe o wysokiej zawartości resztek herbacianych (miału, połamanych, pokruszonych mocno liści), często z dodatkami aromatów.
Herbata czerwona
Czerwona herbata Pu-Erh znana jest w Chinach od czasów dynastii Tang (od 1700 r p.n.e). Pochodzi z prowincji Yunnan w południowych Chinach.Specyficzną recepturę jej wytwarzania do dziś utrzymuje się w tajemnicy. Herbata czerwona znana jest ze swojego charakterystycznego i niepowtarzalnego smaku i aromatu, uzyskanego w wyniku procesu podwójnej fermentacji dzięki czemu brzegi i koniuszki jej liści zyskują czerwony kolor. Dojrzewa w ciemnych grotach i wraz z upływem czasu nabiera swoich właściwości. Najlepsze i zarazem najdroższe czerwone herbaty dojrzewają w tajemniczych grotach przez około 60 lat! Pu-Erh istnienie swoje zawdzięcza przypadkowi - powodzi w czasie której zbiory zamokły. Przeniesiono je do górskich jaskiń do wyschnięcia i zapomniano o nich. Znaleziona po latach nie zachęcała do konsumpcji ale szybko odkryto jej walory dietetyczne.
Herbata żółta
Nazywana „herbatą cesarską”, ponieważ zarezerwowana była przez wiele setek lat jedynie dla dworu cesarskiego oraz dla potrzeb niektórych ceremonii religijnych.Trudno dostępna i bardzo mało znana nie tylko w Polsce, ale i w Europie.
Herbaty żółte są grupą pośrednią między herbatami zielonymi a oolongami. Najbardziej przypominają one jednak najwyższej jakości herbaty zielone, ponieważ źdźbła gotowej żółtej herbaty mają ciemny kolor o zielonkawym lub żółtawym odcieniu, szczególnie wyraźnym na wewnętrznej części liścia, gdy jest on słabo zwinięty.
Ten rodzaj herbat produkowany jest tylko w Chinach, w bardzo małych ilościach, dlatego herbata żółta bywa obiektem poszukiwań koneserów z całego świata, osiąga też bardzo wysokie ceny na rynku.
Herbaty żółte zalicza się do herbat lekko fermentowanych. Liście żółtej herbaty poddaje się procesowi men dui, w którym ulegają fermentacji nieenzymatycznej. Poszczególne gatunki tej herbaty różnią się tylko momentem, w którym przeprowadza się proces men dui oraz stopniem fermentacji.
Napar z żółtej herbaty jest koloru bladożółtego, ma świeży, niezwykle przyjemny, można nawet powiedzieć pieszczotliwy smak, niezwykle miękki, o prawie nie wyczuwalnej cierpkości i subtelny, delikatny aromat.
Charakterystyczne jest to, że napar żółtej herbaty odbija się od ścianki porcelanowej filiżanki lub spodka bladoróżową barwą. Po tej właściwości łatwo jest odróżnić prawdziwą żółtą herbatę.
Dzięki specjalnemu procesowi produkcji herbata żółta ma w swoim smaku i aromacie lekką nutkę ciemnej czekolady i kawy. Nie zawiera ona jednak żadnych dodatków. Bardzo istotną częścią żółtej herbaty są patyczki - elementy liścia, nadające naparowi niepowtarzalny aromat.
Herbata biała
Biała herbata to najdroższy, najrzadziej spotykany i cieszący się największym uznaniem koneserów gatunek. Ten rodzaj herbaty wytwarzany jest głównie w Chinach. Jego produkcja jest limitowana, odbywa się według starej, chińskiej, rygorystycznie przestrzeganej metody.
O wyjątkowości tej herbaty może również świadczyć sposób przeprowadzania zbiorów, które odbywają się wczesną wiosną, gdy roślina budzi się ze snu zimowego. Uzyskuje się ją wyłącznie z pąków liści.
Herbaty białe zwane są inaczej herbatami lekko fermentowanymi dlatego, że stopień fermentacji wynosi jedynie około 10-15%. Obróbka jest bardzo prosta, zwraca się uwagę na to, aby nie uszkodzić delikatnych i młodych pędów. Dlatego poddaje się je jedynie procesowi więdnięcia i suszenia, natomiast nie praży się ich ani nie zwija.
Liście po przejściu przez etap suszenia w warunkach naturalnych mają srebrny odcień, widoczne są delikatne włoski (tzw. silver tips). Niektóre z nich, to tzw. białe herbaty pąkowe, nie zawierające w ogóle rozwiniętych liści, ale występują również białe herbaty liściowe, które wytwarzane są z pędów o jednym pąku i 2-3 rozwiniętych liściach. Ponieważ pąki nadają suchej herbacie szarobiały kolor, tę grupę herbat nazywa się „białymi”.
Napar białej herbaty o jasnej słomkowej barwie, odznacza się delikatnym smakiem o subtelnym aromacie. Dzięki zastosowaniu odpowiedniej technologii obróbki, ten rodzaj herbat nie traci nic ze swoich naturalnych właściwości podczas procesu produkcji.
Rodzaje
W wyborze rodzaju herbaty należy zawsze kierować się własnym smakiem i upodobaniami. W zależności od tego, jakiego rodzaju liści użyto do produkcji herbaty i jakim poddawano je procesom, napar będzie miał rozmaite właściwości, kolor, smak i aromat.
Keemun – herbata fermentowana o dużych, czarnych liściach. Daje jasny napar, ma delikatny aromat orchidei.
Fan-Jong – herbata aromatyzowana, ciemne liście dają jasny napar o malej zawartości garbnika.
Formosa Oolong – czerwona herbata z Tajwanu, daje napar o jasnej barwie i smaku dojrzałych brzoskwiń.
Kanoy – czarna herbata z Cejlonu, o małych liściach, która daje jasnozłoty napar.
Ceylon – wysokogórska herbat cejlońska, o wyrazistym aromacie i wysokiej jakości.
Assam – szlachetna herbata indyjska.
Orange pekoe – jeden z najlepszych rodzajów herbaty indyjskiej.
Darjeeling – indyjska czarna herbata, o ciężkim owocowym smaku. Przez smakoszy uważana za rarytas.
Earl Grey – aromatyzowana herbata o zapachu owoców bergamote (małe cytrusy).
Queen Mary – herbata indyjska, dająca ciemny napar, o zapachu kwiatu muszkatołowego.
Spice Tea – czarna herbata cejlońska, aromatyzowana przyprawami korzennymi.